این طور نباشد که تشریف آوردید و صحبت کردید و احسنت هم شنیدید و درش را ببندید و بروید در بلادتان بخوابید. نه! این درست نمیشود، این بدتر میکند مطلب را، برای این که، دشمنهای شما میفهمند که خبری نیست، حرف است، عملی نیست، صحبت است، قطعنامه است نه عمل. دنبال قطعنامه عمل میخواهد، همان طور که در ایران بود. در ایران عمل کردند؛ جوانهای ما کشته دادند، فداکاری کردند و الآن دارند میکنند. شما بروید ببینید این سنگرها را، ببینید مساجد است این سنگرها. این سنگرها مراکز عرفان است، مراکز توحید است و در این مراکز که شب آن طور مشغول هستند، روز هم آن طور فداکاری میکنند. این، برای این است که روی این جمعیت، مدتهای زیاد چندین سال- بیست سال تقریباً- کار شده است؛ علمای بلاد کار کردهاند، فضلا کار کردهاند، اینها را بیدار کردهاند، متحول کردند.
اگر نبودند اینها؛ این جوانهایی که از دست ما گرفته بودند، از دست اسلام گرفته بودند و در مراکز فحشا برده بودند آنها را؛ اگر نبود این نهضتی که در ایران شد؛ این نهضت اسلامی و انقلاب اسلامی که در ایران شد، خدا میداند که آنها بنا داشتند چه بکنند.