رحلت امام خمینی

با شنیدن کلمات نماز به هوش آمدند‏ لحظه ای از نماز غافل نبودند‏ ظهر شده؟‏ قبل از اذان آقای انصاری بیاید‏ آخرین نماز را با اشاره خواندند‏ نمی توانستند دستشان را بلند کنند‏ ناگهان چشمشان را باز کردند‏ می خواهم وضو بگیرم‏ علی را از اطاق بیرون کردند تا جوان هستید‏ اگر برای مردم است‏ راضی نیستم برای کسی تعریف کنید‏ ان شاءالله مرگ من رسیده!‏ دیگر آخر کار است‏ دیگر برنمی گردم‏ این سِرم بیرون نمی آید‏ مطالعه نمی کردند‏ به فهیمه نگویید فردا مرا عمل می کنند‏ برو با خیال راحت امتحانت را بده‏ خداحافظ خانم‏ حالا دیگر شب وداع است‏ می دانم که دارم می روم‏ فردایی در کار نیست‏ برای همیشه از پیشتان می روم‏ پیشنهاد عمل جراحی را قبول کردند‏ نمی دانید من چه می کِشم‏ اگر برای مردم است، بکنید‏ برای مردم دعای خیر می کردند‏ به آقای خامنه ای نگاه خاصی می کردند‏ علی را پیش من نیاورید‏ علی اینجا نیاید‏ علی را بیاور ببوسمش‏ هر کدام میل دارید بنشینید‏ به اهل بیت بگو بیایند‏ با شما دیگر کاری ندارم‏ لحظه آخر عمر من است‏ آخرین روز عمر با برکت امام‏ ذکر خدا و یاد مولا علی (ع)‏ مرگ چیزی نیست‏ آخرین مناجات امام از مرگ هیچگونه وحشتی نداشتند‏ فقط نگاه می کردند‏ با چشم اشاره کردند‏ خانم ها را صدا بزنید‏ موقع نماز شب، خودشان بیدار می شدند‏ صورتشان پر از اشک بود‏ نیمه شبها، در حال تضرّع بودند‏ وقت نماز شب را می پرسیدند‏ در همان ساعت همیشگی نماز شب می خواندند‏ برای هر نماز، عمامه می گذاشتند‏ در آن حال استثنایی، ذکر می گفتند‏ با اشاره انگشت نماز می خواندند‏ پس از عمل، زیر لب ذکر می گفتند‏ نگران نماز اول وقتشان بودند‏ نکند نمازم قضا بشود‏ آخرین پیام امام، نماز بود‏ فکر می کردیم با ما کاری دارند‏ مرتب ذکر می گفتند‏ دائم تسبیحات اربعه می گفتند‏ می خواهم نماز بخوانم‏ چقدر به ظهر مانده؟‏ ناگهان، چشم خود را باز کردند‏ انگار به خواب رفته بودند‏ هر روز دعای عهد را می خواندند‏ با دقت به حسابها رسیدگی می کنند‏ امام حتی کفن از خود نداشتند‏ با اشاره به پرستار گفتند‏ ان شاءالله تو سلامت باشی‏ علی را بیاور ببوسم‏ این دنیا و آن دنیا برای من فرقی نمی کند‏ هیچ اضطرابی در وجود امام نبود‏ فردایی در کار نیست‏ در همان ساعت لبهایشان تکان می خورد‏ لرزه بر اندامشان می افتاد با وجود لوله تنفس نماز شب خواندند‏ اولین شبی که چراغ روشن بود بگذارید مردم عادت کنند! نسبت به بیماری خیلی صبور بودند حتی در بیماری با همه مهربان بودند