[حضرت امام، در نوفل لوشاتو شما وعده کردید که نه تنها آزادیها حفظ میشوند، بلکه تعمیم نیز مییابند. در صورتی که بعد از پیروزی انقلاب دیدیم که تظاهراتی بر ضد زنان شد و اقلیتهای قومی مثل کردها تحت فشار قرار گرفتند و روزنامهها و احزاب سیاسی ممنوع شد. آیا ممکن است این تناقضهای ظاهری را برای ما روشن بفرمایید؟]
- این هم از همان ریشه همان اموری است که امثال کارتر پیش آوردند. باید دید که این تشنجاتی که در ایران واقع میشود، این را چه کسی دارد ایجاد میکند. قضیه کردستان را چه کسی دارد ایجاد میکند و ایجاد کرده است؟ و چه کسی کوشش میکند که قضیه کردستان را خاتمه بدهد. و برادران کرد را از آن ظلمهایی که برایشان شده است نجات بدهد؟ ما کوشش داریم که تمام قشرهای ملتمان در رفاه باشند. و همان طوری که اسلام طرح کرده است هیچ یک از افراد ملتمان مظلوم واقع نشوند. و هیچ یک از افرادمان ظلم نکنند. این یک مطلبی است اسلامی. و ما در صدد همین معنا هستیم. و ما از اول که انقلابمان واقع شد تمام آزادیها در ایران بود. و مجال به تمام دستجات ما دادیم و هیچ ابداً جلوگیری از هیچ چیز نشد. لکن توطئهها شروع شد. وقتی که دیدند آزادند توطئهها شروع شد. توطئه قلمی که میخواستند مسیر ملت ما را منحرف کنند. و اینها همان اشخاصی بودند که جیره خوار شاه سابق یا جیره خوار امریکا و امثال امریکا بودند و میخواستند که نهضت ما را به تباهی بکشند. و ما بعد از پنج ماه که به همه فرصت دادیم، توطئه گرها را پیدا کردیم، قلمهایی که توطئهگر بودند و میخواستند باز سلطه اجانب را بر مملکت ما مسلط کنند، آنها را گفتیم که نباید این کار را بکنند و باید محکمه ببیند که اینها چکاره هستند. و دیدیم که بعد از اینکه بررسی شد، اینها از اسرائیل خیلیشان ارتزاق میکردند. و بلندگوی اسرائیل بودند. بلندگوی امریکا بودند. منتها با صورتهای دیگر. و یک ملتی حق دارد که کسی که بخواهد ملتش را به تباهی بکشد و توطئه کند و باز همان مسائل سابق را برای او پیش بیاورد، از آن جلوگیری بکند. و الّا ملت ما طرفدار آزادی است. طرفدار همه جور آزادی است. و لکن طرفدار توطئه نیست. طرفدار تباهی نیست.
زنهایی که تظاهر کردهاند همان زنهایی بودند که از تتمه آن مسائل بودند. آنهایی بودند که شاه آنها را به عنوان «آزاد زنان» به میدان آورده بود و آنها را به تباهی کشیده بود. آنها هم چون از این وضعی که آن تباهیها آن آزادیهایی که آنها میخواستند، میخواستند که با جوانها آزاد باشند که هر کاری میخواهند بکنند و میخواستند با تباهیها همآغوش باشند. میخواستند کارهای بر خلاف عفت بکنند. و میدیدند که اسلام با کارهای خلاف عفت، با کارهایی که مملکت را به تباهی میکشد و ملت را به عقب میراند موافق نیست. آنها بودند که آمدند در خیابانها و با آن صورتهایی که مردم دیدند تظاهر کردند. و الّا جلوی آزادی هرگز گرفته نشده است و نمیشود و مردم آزادند. الّا آنجایی که بخواهند تباهی بکنند و بخواهند ملت را به عقب برانند.