امام خمینی (ره):
یک مملکت بسیار بزرگ بود دیگر. حجاز و مصر و ایران و عراق و سوریه و یک مقدار از اروپا، و آنها همه تحت سیطره بودند. ... در هر صورت در زندگیاش وقتی که انسان میبیند، میبیند که یک پوستی بوده است- این طور نقل میکنند- که شبها این پوست را میانداختند و خودشان با حضرت فاطمه- سلام الله علیها- رویش میخوابیدند. و روزها همین پوست را علوفه رویش میریختند برای شترشان.
رهبر معظم انقلاب:
یک کشور پهناور عظیمی در ید قدرت امیرالمومنین بود؛ از اقصای شرق، تا مصر، تا آفریقا - این منطقهی عظیم - همه دولت اسلامی و تحت حکومت امیرالمومنین بود؛ این حاکم بزرگ و مقتدر، با این کشور پهناور و ثروتمند، زندگی شخصیاش، سلوک شخصیاش، مثل یک انسان مستمند و بینوا بود؛ با یک لباس زندگی بکند، نان جو و خشک غذای او باشد، از همهی لذّات مادّی پرهیز کند؛ طوری که خود او خطاب به همراهان و همکاران و دولتمردان زمان خود میفرمود: اِنَّکُم لا تَقدِرونَ عَلی ذلِک؛ شماها نمیتوانید؛ ... و سلوک اجتماعیاش، اقامهی حق، اقامهی عدل، ایستادگی برای اِنفاذ حکمالهی؛ واقعاً هر عقلی حیران میشود در مقابل اینهمه عظمت و اینهمه قدرت. این چه انسانی است؟